ایدل از عیش دو عالم یک قلم بیگانه باش
ای جنون در وادی عشقش برو مردانه باش
باش در صحرا چو مجنون شاه ملک بی غمی
شو برون از قید و هم فارغ ز فکر خانه باش
عافیت خواهی ز اسباب تعلق دور باش
مست و مخمور و خراب و بیخود و دیوانه باش
همچون بلبل بر سر هر شاغ گل افغان مکن
در طریق سوختن خاموش چون پروانه باش
سینه را مسجد بساز دل بیادش سجه دار
خواه در دیر مغن و خواه در بتخانه باش
بار من بر ندارد خاطر آزادگان
خودمی و خود ساقی و خود ساغر پیمانه باش
کی بکف آری دل مخفی نباشی موشگاف
تا شوی محرم بزلف گلرخان چون شانه باش
