هرچند غنچه راست ز باد بهار فیض

دارد دلم ز نگهت گیسوی یار فیض

گلها بباغ گرببند از بهار فیض

برده بهار از گل رویش هزار فیض

همچون درخت خشک ز باران نو بهار

ما بره ایم از مزه اشکبار فیض

جز نام از سخاو کرم نیست در جهان

عنقا و کیمیاست درین روزگار فیض

ما را بخوب و زشت جهان واعضا چه کار

شاخ بریده را نبود از بهار فیض

نه گل شدم که زینت باغ و چمن شوم

نی خار خشک تا برد از من شرار فیض

مخفی تو بگذر از دل پرداغ عاشقان

بسیار برده اند ازین لاله زار فیض