شهروندی دیجیتالی و ارتباطات بدون مرز زندگی را زیبا میسازد

Posted on at


دو پرسشی که همیشه ممکن است در زندگی خود با آن روبرو شوید: از کجایید؟ به کجاه متولد شده اید؟ اما بعضی وقت ها برای بعضی مردم پاسخ این پرسش ها میتوانند بسیار پیچیده و مبهم باشند. در جریان تجاوز اتحاد جماهیر شوروی از دسامبر 1979 تا فوریه (February) 1989 خانواده های زیادی از افغانستان برای یافتن مکانی امن برای زندگی بشکل موقتی و یا دائمی به گوشه های متفاوت جهان دست به مهاجرت زندند.



ما در خانواده خود هشت فرزندیم که چهار خواهر و برادر من به همرای من زاده ایرانیم و سه نفر دیگر شان در افغانستان زاده شده اند. هزاران دختر و پسر دیگر افغانستان هم عین داستان ما را دارند اما, برای بیشتر ما همیشه این یک سردرگمی و مشکل بزرگ است. زمانیکه مردم این دو پرسش را که زاده ای کجاه هستید؟ و اهل کجایید؟ را می پرسند. من زاده ایرانم اما اهل افغانستان, پاسخ های ما میباشند.


ایرانی ها به ما افغانی میگویند, اما در افغانستان به ما ایرانی میگویند. بنا بر این ما افغانی ایرانی و اهل هیچ کجاه می باشیم. زمانیکه مردم شما را یکی از خود ندانند, این شما را بسیار رنج میدهد.



باید از فناوری نوین که ما را قادر ساخته است تا با مردم در ارتباط باشیم سپاسگذاری کرد. تصمیم گرفتم تا افق دید خود را در جهان دیجیتالی جاییکه نقش شهروندی دیجیتالی را قبول کرده ام و همه نا وابستگی های خود را در یک جعبه گذاشته ام تا بیادم باشد, گسترش دهم. یک شهر, استان و یا کشوری ساخته ام که مردم با هر زبان, نژاد و فرهنگی در آن خوش می آیند تا با دیگران ارتباط برقرار کنند. شما هیچ شناسنامه و یا گذر نامه ای برای ورود به کشور من ضرورت ندارید و من در آن میتوانم به هرجایکه خواسته باشم بروم بدون اینکه کسی به من برچسب کدام ملیت را بزند و ومن را مورد بازرسی قرار دهد.



رسانه های دیجیتالی و اجتماعی این امکان را برایم فراهم کرده اند تا در آن حضور یابم, داستانهای خود را به اشتراک بگذارم, پیام خود را به مردمیکه میخواهم با آنها در سطح جهانی و محلی در ارتباط باشم, برسانم. مرزهای جغرافیایی هیچ مفهومی برایم ندارند. این جهان ارتباطی من است.



میخواهم که یک شعر زیبا از از شاعر همیشه دلخواه و مورد پسند خود سعدی شیرازی با شما در میان بگذارم.


تن ادمی شریف است به جان ادمیت


نه همین لباس زیباست نشان ادمیت


اگر ادمی به چشم است و دهان و گوش و بینی


چه میان نقش دیوار و میان ادمیت؟


مفهومش اینست: سیما و لباس شما را انسان نمیسازد. این انسانیت و اندیشه است که شما را برتر و متفاوت میسازد.



About the author

160