هوشیاری ، آګاهی ، بیداری از جمله ارزش های آسمانی است ...
و همچنین آګاهی و هوشیاری دو ویژګی برجسته ای است که فرزانګان ګرانمایه را پیشرفتی شایان و کار آمدی فراوان می بخشد . آنان را در حوادث امروز و ماجراهای فردا حاضر ساخته و از هجوم تلخی ها و سختی های جانفرسا ، جلوګیری میکند .
جهالت و غفلت دو صفت نا پسندی است که دست آوردهای ارزشمند زندګی را به پرتګاه نیستی و نابودی کشانده و ضربه های ویرانګری بر شخصیت انسان می نشاند ، به ګونه ای که در پاره ای موارد جبران آن دشوار و یا محال خواهد بود
در بهار جوانی و نوروز نوجوانی بنیان شخصیت ها مستحکم میشوند و فردا وپس فردای زندګیمان را نقش میبندند .
و به همین ګونه ګستره روح و جسم مان معرکه پرطوفانی میشود . از یک طرف شبهات فکری ، فرهنګی ، زیادی همانند طوفانی بر بستر ذهنمان روانه میشود و از طرف دیګر توان زیاد جسمی به همراه اوج شهوت و غضب بر ما رو میکند . احساسات در وجودمان حکم فرما میشود ، قسمیکه ګاه تصمیمات شتابزده ، سخنان عجولانه ، و کارهای بی فکر و بی مطالعه پدیده جز پشیمانی نصیب ما نخواهد شد !!!
در این دوران از نیروی عقل و فکر کمتر استفاده شده و آثار ، برکات جوانی در هاله از غرایز و امیال پوشیده میماند . به این خاطر ، این دوره ارزشمند برای غافلان نوعی جنون میباشد و همچنین تحفه الهی نیز میباشد که تنها کسانیکه جوانی را از دست داده اند پی به ارزش آن برده اند .
افکار یک جوان نسبت به یک کهن سال تازه تر است و میتوان از افکار های مثبت آن در کارهای خیر استفاده نمود . پی بردن به افکار یک جوان سخت بوده و ضرور است که ارزشهای آنها در نظر ګرفته شود
پس نتیجه میګیریم که بهترین جوانان کسانی هستند که همانند پیران در ګار آزمودګی ، احتیاط و هوشمندی داشتهباشند و همینطور بدترین پیران کسانی هستند که همچون جوانان شتابزده ، پرهیجان ، و غافل باشد .
