نظام اشتغال دائم گذشته از مسئله مزد، ارتقا براساس سابقۀ کار و سندیکا، یکی از نقاط کلیدی مدیریت مؤسسات اقتصادی ژاپن را تشکیل می دهد.
با وجود این، مقایسه هایی که اخیرا بین ژاپن و دیگر کشورها به عمل آمده، آشکار می سازد که این پدیده آنچنان که تصور می شد در مؤسسات اقتصادی ژاپن چشمگیری نیست، و گذشته از این، در مؤسسات اقتصادی اروپاگاهی امریکای شمالی نیز متداول است.
همچنانکه خواهیم دید، تفاوت بین اروپا و ژاپن در این زمینه بیشتر از لحاظ کمیت است تا ماهیت. در هر حال بیان این مطلب که اشتغال دائم نظامی ،است منحصرا مختص ژاپن، مبالغه آمیز خواهد بود.
با این حال، نظام اشتغال دائم آن گونه که در ژاپن اجرا می شود، درتعهد اخلاقی و نه مکتوب کارفرما نسبت به امنیت شغلی کارکنان در تمام طول زندگی حرفه ای، یعنی از لحظه اجتماعی ژاپن است که از نظر روانی کافرما را زیر فشار می گذارد.
در چنین موقعیتی، امنیت شغلی نسبت به سودآوری مؤسسه در اولیت قرار میگیرد و بیرون کردن کارکنان حتی به طور محدود توجیه پذیر نخواهد بود، مگر دروضعیت بسار وخیم. به همین روال، کارکنان مؤسسات اقتصادی ژاپن تقریبا هیچ گاه به دلیل عدم کفایت حرفه ای اخراج نمی شوند.
تنها رفتاری غلط و خلاف قانون در قبال مؤسسه یا جمع می تواند موجب اخراج شود. اما حتی در این مومرد غالبا مجازات اخراج به استعفای شخصی تبدیل می شود، تاهم حیثیت شخص محفوظ بماند و هم فرصت تازه ای به او داده شود.
ایجاد چنین پیوندهایی در نظام اشتغال دائم دوجانبه است، به این معنی که کارکنان نیز باادامۀ کار تان زمان بازنشستگی نسبت به آن «وفادار» می مانند. در ژاپن، چه درمؤسسه اقتصادی و چه در اجتماع، به اشخاصی از نظر وفاداری، پشتکار، یا احساس روابط بشری مورد ظن قرار میگیرند. بنا براین، مجازات روانی کارگرانی که به این قاعده احترام نمی گذارند بسیار سنگین است.
