خدایا !!! چه بگویم و چگونه بنویسم که درباره تو چه فکر میکنم ؟؟؟ از تو چه میخواهم ؟؟؟ چه آرزوها که در دلم نقش بسته و چه امیدها که بنام تو پیوسته است .
خدایا !!! چه شبها که به یادتو به خواب میروم و چه صبح ها که به یاد تو برمیخیزم ، نماز به جای می آورم و میدانم که تو پاکی و خدائی ، نروم جز به همان ره که توام راهنمایی .
خدایا !!! شرمنده ام که اینرا میگویم ، چه ساعتها و روزها شده که نام با عظمت و پرشکوه تو را در عمق شادی های زودگذر این دنیای فانی از یادمیبرم و از وجود تو بی خبر میمانم .
خدایا !!! من در طول 17 سال زندگیم ، شاید 17 میلیون بار نام تورا بر زبان آورده ام ، گاه با خشم ، گاه با مهر ، گاه با خواهش و تمنا ، گاه با خنده و گاهی هم با گریه . زمانیکه عزیزی را از دست دادم و در دلم دردی و سوزی برپا شد وجئد توبود که به من امید بخشید . هرگز نمیخواهم نبودت را در یک ثانیه از عمرم تجربه کنم ... هرگز!
خدایا !!! چقدر نام تورا خواندم و سوگندت دادم ، و از تو خواستم راز و نیازهای همه مارا بشنوی که گفته شده (( یادتو و نام تو سبب آرامش جان و روح و روان است ))
خدایا !!! نمیدانم اینهمه راز و نیازها به درگاهت میشود . همه آرزوی آرزو مندان را اجابت میکنی ؟؟؟ خودت گفته ای مرا بخوانید تا پاسخ دهم شمارا و در این باور هستم .
خدایا !!! آیا صدایم ، ناله های دلم ، به تو خواهد رسید ؟ آیا صدای من ، نه ... صدای ما ، صدای دختران مانند من را که آینده ای را انتظار دارند ، که در پناه تو به آنچه که میخواهند برسند ، تو به آنها گوش خواهی داد ؟؟؟ آه ، هروقت به این فکر میفتم ، از اینکه حرف های من به گوش ذات باعضمت و قابل ستایشی چون تو میرسد ، احساس غرور میکنم و سجده شکر بجای میآورم و راضی به رضای تو هستم .
خدایا !!! دلم میخواهد در مصیبت عزیزانت چون حسین(ع) مانند گذشته از روی خلوص نیت اشک بریزم ، دلم میخواهد اشک هایم به پاکی مریم مقدس باشد ، دلم میخواهد صفای قلبم به صفای قلب حضزت فاطمه الزهرا باشد ، دبم میخواهد در این دنیا در برابر مصاوب و مشکلات اراده ای قوی چئن اراده حضرت زینب را داشته باشم تا در برابر ستم پیشگان بایستم و با بیانی رسا حرفهایم را بگویم و عقده هایم را بگشایم .
خدایا !!! از تو نمیخواهم ، مرا به خود واگذاری و روزی مباد که هر چه بزرگتر میشوم ، فاصله ام باتو زیادتر گردد و فراموشت کنم .
