زمان گذشت و رفت چرا؟ گذشت چرا؟ رفت چرا؟ ما بی وفا بودیم یا او بی وفا بود ما پیر شده بودیم یا او پیر شده بود ما تنهایش گذاشتیم یا او تنهایمان گذاشت جواب این سوال را میدانم آری ما پیر شده بودیم و او تنهایمان گذاشت و رفت درست زمانی که ما به او زیاد نیازمنم بودیم

 

این کاریست که این معشوقه بی وفا با همه انجام میدهد آنقدر هم بی وفا که زمانی که ما را تنها میگذارد یک بار پشت سرش را نگاه نمیکند اصلا یک بارهم این را فکر نمیکند زمانی او جوانی اش را به پایم گذاشت این سزاوار نیست لحظه ای در پیری همرای او باشم! چقدر با افتخار میرود و پا روی این اعتماد چندین و چند ساله ما
میگذارد ...ا

 

ای کاش حد اقل زمانی را که میرفت این را برای مان میگفت: که من میروم  و دوباره بر نمی گردم که ما تا دم مرگ منتظر او نمی شدیم و نمی ماندیم این کاملا به مانند اینست که سالها زحمت یک درخت را بکشی و او را آب بدهی در آخر هم که زمان ثمر دادن او میرسد متوجه این شوی به پای این درختی که این قدر زحمت کشیدی و حتیبا اشک هایت آبش دادی که او خشک نشود یک بید بوده و بس... هرگز از آن ثمری بدست نخواهی آورد

به هر حال زمان میگذرد چه بخواهیم و چه نخواهیم آنقدر هم زود میگذرد که این را درست در زمان پیری میدانی و بس و پیری هم زمانی است که اصلا از ما دور نیست درست در یک قدمی ما است و این یک قدم هم راهی نیست که ما بخواهیم در ان قدم بگذاریم و اگر نخواهیم در آن قدم نگذاریم زیرا این راه را هم چه بخواهیم  وچه نخواهیم در ان قدم میگذاریم و اختیاری نیست