گاهی از کنار سوال‌های ساده با تصور اینکه جوابش روشن است، آسان می‌گذریم. سوال‌های ساده برای به کار انداختن «فکری معطوف به نتیجه» مفیدتر اند تا سوال‌‌های خیلی پیچیده که به پاسخ‌های اکادمیک ضرورت دارند.

سوال 2014 ضمیمه‌هایی دارد با یک سوال اصلی که مربوط به تصمیم و سرنوشت جمعی ما می‌شود:

اول،‌ آیا انتخابات و انتقال قدرت به صورت مسالمت‌آمیز صورت می‌گیرد یا نه؟ ... اگر نشود چه؟ ... مثلاً اگر نظام فرو بپاشد چه خواهد شد؟ ... اگر جنگ داخلی برگشت کند چه خواهد شد؟ ... اگر وضعیتی شبیه کنگو یا سومالی یا نایجریا یا کویته‌ی پاکستان بر ما حاکم شود چه خواهد شد؟

دوم، آیا قرارداد امنیتی با امریکا امضا می‌شود یا نه؟ ... اگر نشود چه؟ ... اگر امریکا بماند، اما نقش جانب افغانی نقشی فعال و موثر و سازنده نباشد، چه؟ ... اگر امریکا سیاست‌های خود را باری دگر از چشم پاکستان تنظیم کند چه؟

سوم، آیا در نتیجه‌ی انتخابات حکومتی پاسخگو و کارا و متعهد به هنجارها و ارزش‌های پذیرفته‌شده‌ی بین‌‌المللی روی کار می‌آید یا نه؟ ... اگر نشود چه؟ ... اگر جامعه‌ی بین‌المللی حکومت فاسد و ناکارامد بعد از انتخابات را شایسته‌ی دریافت کمک و توجهات خود نداند چه؟ ... در صورت کاهش‌یافتن توجه بین‌المللی با مشکلات عدیده‌ی حکومت‌داری، معیشت و امثال آن چگونه مقابله خواهیم کرد؟

چهارم، اگر پاسخ سوال‌های بالا مثبت و امیدوارکننده باشد، افغانستان تاریخ جدید خود را با فصل مربوط به خودش آغاز می‌کند. این تاریخ چه اصول بنیادی‌ای خواهد داشت و جهت آن چگونه و بر اساس چه نورم‌هایی تعیین خواهد شد؟...

در تمام این حالت‌ها، جای‌گاه، نقش و مسوولیت ما چیست؟ ... چه کاری است که همین‌حالا برای انجامش دیر شده است و اگر همین حالا نجنبیم دیرتر از این خواهد شد؟

سوال‌های مرتبط با 2014 تنها به زمامداران و سیاستمداران اختصاص ندارند، بلکه همه‌ی ما به گونه‌ای مخاطب آن‌هاییم. خوب است برای پاسخ‌گفتن آمادگی بگیریم تا فردا خیلی غافل‌گیر نباشیم.

http://8am.af/1392/06/06/election-coalition-start-working-muhaqeq/