یک جامعه کم نفوس و اسراف کار ممکن است به امان اندازه بر محیط زیست خود تاثیر بگذارد .که یک جامعه پر جمیعت اما سرفه جو در مورد جامعه خود ما نگرانی از روز به جمیعت و مصرف هر دو رویه افزایش است.مصرف رویه انرژی برنامه های سخت و ساز عدم توجه به سرسبزی تاسیات پخش کننده
و آلوده کننده های همه بر محیط زیست است .و به صحت ما اثر دارم برای اصلاح این وضع باید به تدریج به سمتی حرکت کنیم. که در هر اقدام توسعه تولید هر کالابا انجام هر خدمت اثرات محیطی آن مطالعه گردد. بلاخره یکی از مقدامت رفع مشکلات محیط زیستی از ارتقای فرهنگ عمومی در زمینه است این خود در گام اول نیازمد آموزش محیط زیست در همه سطوح است
.
اما وقتی در نظر آوریم که در همین فاصله مثل نیمی از جنگل های کشور نابود شده است انواع بسیاری از حیوانات منقرض گردیده و صدها هزار هکتار از زمین ها ی ما بر اثر فرسایش و سیلب ها حجوم ریگ های روان و شورشدن طباه گردیده متوجه میشوم که سطح آگایی در باره محیط زیست تا به آن حد به طور موثر افزایش نیافته که از توسعه های ناپایدار و تباهی منابع طبیعی ما جلوگیری به عمل آورد.بین پیشرفت ها حاصل در این زمینه و آگاهی های لازم هنوز فاصله تاسف بر موجود است
.
ما نیازمند آنیم که آگاهی ها محیط زیست به صورت جزیی از ادارت تشرفاتی برآید و مشکلات ناشی از آن نگرانی عمومی را سبب شود.در آن صورت است .که عملکردهای آن به صورت اصلاح ساختار نظام قوانین مدریت و نظام ،آموزش کشور اصلاح عملکرد های مختلف زمین و منابع استندردها و ضوابط دقیق محیط زیست در ارتبط با همه فعالیت ها در جهت توسعه پایدار و حفظ منابع طبیعی در خواهد آمد و منافع نسل حاضر و نسل های آیند هر دو تامین خواهد شد. این کاری بس دشوار و درعین حال اجتناب ناپزیر است. به بدون آن با وجود همه منابع و ثروت های طبیعی که کشور ما از آن برمند است.
