در ذهن و قلب هر انسانی در کنار چیز های بدی که میگذرد چیز های نیکی نیز نهفته است و این تجربه زندگیست. زندگی انسان آمیخته از شادی و غم است که این دو به دنبال هم می آییند و میروند همانگونه که روز ها و شب ها می روند و می آییند این هم قانون طبیعت و سرشت انسان است ولی هرگاه هر یک ما خدای نکرده به کدام رنجی مبتلا شویم این دوره برایمان طولانی و سخت میگذرد چنانکه فکر میکنیم تمام عمر با این رنج و غم آغشته بودیم ولی اگر یک سال را متواتر با شادی سپری کنیم فکر میکنیم لحظاتی بیش نبوده است در حالیکه رنج کشیدن هم یک قسمتی از زندگی است و از همه مهمتر اینکه در لحظات غم ما بیشتر از لحظات شادی از زندگی درس می آموزیم؛ با اینهمه وقتی مشکلات سر می رسند در فکر فرار از آن هستیم غافل از اینکه با پرهیز از مشکلات، مشکلات بزرگتری را دعوت میکنیم و مشکلات هرگز جا خالی نمی کنند. ولی با وجود اینکه هیچ کدام مان از غم و اندوه راضی نیستیم پس راه حل چیست؟ اول اینکه دوری جستن از غم و اندوه کاری بس احمقانه است، دوم باید مشکلات را نادیده گرفته به زندگی روزمره خود ادامه دهیم، سوم اینکه از مشکلات به عنوان یک رفیق و همدم استقبال کنیم و اینرا بدانیم که مشکلات بسته بندی های محکمی اند که با هیچ مقاومتی از بین نمی روند ولی در بین خود هدایای گرانبها دارند که ما را قوی ساخته و استوار میسازند. بناَ با دانستن این موضوع میتوانید لبخند را برای خود و محوریان خود تحفه دهید و پیروز میدان غلبه بر مشکلات و رنج ها باشید.