هر انسان آرزو دارد تا در کارهای که قدم می گذار پیروز شود وهر گونه تلاش را برای سر انجام نیک کردن کار خویش انجام می دهد. وهر روز با امید وعلاقه به سوی کار خود می رود. وبرای رسیدن به پیروزی مشکلات زیادی را تحمل می کند وبا تمام سختی ها مقابله می نماید وتنها به این فکر است که پیروز شود. چنانچه مهاتما گاندی رهبر سیاسی مردم هند می گوید:« پیروزی آن نیست که هر گزنیفتی، آن است که بعد از هر افتادنی برخیزی.» یعنی انسان وقتیکه در کار خویش با مشکل مواجه می شود نباید امید را از دست داد و خدای نکرده از عمل خویش دست بکشد، بلکه با تجربه زیاد که حاصل نموده دیگر آن مشکل به سویش نخواهد آمد و باید به کار خویش ادامه دهد تا پیروز وکامیاب شود
.
ضعف وغفلت باعث می گردد تا انسان به آرزویش نرسد. واین صفات بد همیشه او را وادار می سازند تا با مشکلات مقابله کرده نتواند چنانچه حضرت علی (ع) فرمودند «سستی در عمل موجب نرسیدن به مطلوب است». یعنی با سستی کردن انسان هیچ گاه به هدفش نخواهد رسید وهمیشه در حسرت آرزوهایش می ماند. سستی بدترین صفت بوده که باید هرشخص از آن حذر نماید وآن شخص عاقل است که با پرهیز از آن دیگران را نیز از ضرر هایش آگاه نماید
.
زمان در زنده گی انسان بسیار اهمیت دارد چنانکه گویند: وقت طلا است وهر کس باید قدر آن را بداند واز هر لحظه یی خود استفاده یی درست نماید تا که همیشه پیروز وسر بلند باشد. چنانچه گالیله فیزیک دان و منجم بزرگ ایتالیا می گوید:« قدر زمان حال را بدانید که گذشته بر نمی گردد و آینده شاید نیاید». یعنی وقت که از دست رفت دیگر بر نمی گردد و آینده ی هم شاید در کار نباشد. وباید که ارزش هر لحظه را بدانیم تا که در امور مان موفق وکامیاب شویم
جوانی بهترین مرحله یی ازعمر و وقتی خوبی برای کمایی کردن هرچیز به خصوص کسب ثواب است. و جوان اصلی کسی است که از هرلحظه ی این دوره استفادهی درست نمود وبا توان زیاد وعلاقه امور نیک را انجام دهد تا که عاقبت اش خیر و خوب شود وبتواند پیروز شود.چنانچه بلوتارک مورخ مشهور ایران می گوید:« برای شب پیری در روز جوانی چراغی باید تهیه کرد». یعنی که در جوانی باید به فکر پیری خود نیز شد. وتلاش نمود که در پیری محتاج کسی نباشیم واز دست اندوخته های جوانی مان استفاده نماییم
.
