مجموعه ی جزیره های فلیپین در بحر پسیفیک قرار دارد که به طور تقریبی حدود اربعه ی آن را بحر در بر گرفته است. این کشور بیشتر از 25 میلیون نفوس داردکه با هشت زبان و 90 لهجه صحبت می کنند.

این کشور در حال حاضر دارای 175 روزنامه و هفته نامه است که تعداد زیاد آن در مرکز این کشور ( مونیلا ) نشر و توزیع می شود. روزنامه های فلیپین به زبان های هسپانیوی ، انگلیسی یا چینایی چاپ می شود. به طور معمول اکثر روزنامه های آن  از 12 تا 18 صفحه دارد. تیراژ مجموعی روزنامه های فلیپین به طور اوسط از 10 تا 60 هزار نسخه تیراژ دارد. از جمله ی روزنامه های مشهور این کشور می توان از رونامه ی " مانیلا تایمز" – که به زبان انگلیسی چاپ می شود و 125 هزار نسخه تیراژ دارد- نام برد و در سال 1945 به فعالیت آغاز کرد.

قابل گفتن است که یک تعداد از روزنامه های دیگر به لهجه های مختلف چاپ می شود؛ البته یکی دیگر از روزنامه های مشهور آن " فلیپین هیرالد" است که در سال 1920 تاسیس شده است و به طور متوسط تیراژ آن به نه هزار نسخه می رسد.

مانیلا بلوتن در سال 1912 به وجود آمده است که 20 هزار نسخه تیراژ آن است. قابل یاد آوریست که بعضی روزنامه های مذهبی با تیراژ کمتر نیز در این کشور چاپ می شود. قدیمی ترین مجله ی این کشور که به نگلیسی چاپ می شود، به نام " فلیپینس فری پرس" یاد می شود که در سال 1907 چاپ شد.

روزنامه ی " کیس لاپ " از جمله ی روزنامه های دیگریست که به زبان های انگلیسی و بعضی از زبان های محلی فلیپین چاپ می شود؛ هم چنان روزنامه ی " تگالوگی " که موضوع های تعلیم و تربیه را محتوای آن در بر می گیرد و خوانندگان زیاد دارد. قابل یادآوریست که مطبوعات این کشور ذریعه ی هسپانیوی ها رایج شده است و کتاب مذهبی " دکتورینا کرسیانا " اولین اثر چاپ شده در فلیپین است.

نخستین نشریه  به نام " پنین " پدر مطبوعات در سال 1907 چاپ شد که بعد از آن تحول های زیادی در بخش مطبوعات صورت گرفته است. روزنامه های این کشور بعد از تعمیم چاپ، حدود دو و نیم قرن قبل، از طرف هسپانیوی ها به خاطر تبلیغ های استعمار گرانه ی آنها به وجود آمد؛ البته نشریه هایی که پس از آن یکی پی دیگر به وجود آمد، ذریعه ی امریکا و هسپانیه سازمان دهی می شود.

از سال 1946 " فلیپین نیوز سرویس " خبرهای خارجی را از " فرانس پرس " و " رویترز " اخذ می کند. در سال 1930 ارگان نشراتی حزب کمونست فلیپین اخگر بود. اخگر به زبان تگالوگی چاپ میشد؛ البته بعد از انحلال این حزب روزنامه ی اخگر نیز از بین رفت.