در این شکی نیست که ایران قبل از انقلاب اسلامی در قطار کشورهای رو به انکشاف قرار داشت، با وجودی که شاه پهلوی ارتباط قوی با غرب داشت؛ ولی با آن هم نظر به خصوصیت های سلسله ی شاهی ایران چندان پیشرفت نکرده بود. با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری خمینی مطبوعات ایران شکل دیگری گرفت، یعنی با وجودی که پیشتر یک تعداد از نشریه های مترقی در این کشور تبلیغ های گسترده به خاطر ارتقای سطح حیات اجتماعی و اقتصادی ایران می کردند، با آمدن انقلاب اسلامی به طور کل از بین رفت و در حال حاضر روزنامه ی " جمهوری اسلامی " نسبت این که ارگان نشراتی حکومت و حزب بر سر اقتدار است و از جمله ی برجسته ترین روزنامه ها در ایران محسوب می شود؛ هم چنان این روزنامه پرتیراژترین روزنامه ها در این کشور است و منبع های خبر رسانی آن " فارس " و " ایرنا " می باشد. خبرنگاران اجیر، دایمی و افتخاری در داخل و خارج کشور اخبار این روزنامه را تهیه می کنند. با آن که ایران کشور اسلامیست، با آن هم بعضی وقت ها نشرات آشکارا یا زیرزمینی دارای محتوای اندیشه ی کمونیستی چاپ می شود و به مردم توزیع می شود.
در داخل کشور روزنامه ها عبارت است از: روزنامه ی حقیقت، کار، پیکار، مجله های تیوریک جرقه و امثال آن و در خارج کشور که به صورت تبعیدی چاپ می شود از سال 1929 تا 1931 در ویانا به چاپ می رسد و محتوای آن ضد اندیشه ی اسلامی بود؛ همچنان نشریه ی پیکار و نهضت در تبلیغ نظریه های مارکسیستی نقش عمده دارد. قابل گفتن است که روزنامه ی پیکار را شخصی به نام " تقی ارامی " در سال 1931 در برلین تاسیس کرد؛ البته در صفحه های آن خلاصه ی مطلب های نشر شده ی روزنامه های ایرانی را نشر کرد و در اخیر بسیاری آنها را نقد می کرد.
در سال 1931 سفیر ایران در آلمان از پیکار که شاه را تعقیب کرده بود، خواست که روزنامه ی پیکار را مصادره کند، سپس این نشریه در ویانا نشر می شد. باید گفت جنگ دوم جهانی بار دیگر مطبوعات ایران را شگوفان کرد؛ چنانچه یک تعدادی از انقلابی ها و هواداران اندیشه ی مارکسیستی از بند رها شد. در سال بعد آن حزب " توده ی ایران " را تاسیس کردند. نخستین روزنامه ی آن " سیاست " نام داشت، روزنامه ی دیگر آن به نام " رهبر " بود و سومی به نام " مردم " نشر می شد.
حزب توده به مسله های سیاسی داخلی بیشتر مطلب ها را نشر می کرد، روزنامه ی رهبر پیرامون مسله های بین المللی نشرات داشت و روزنامه ی مردم آرا و نظریه های مردم را انعکاس می داد.
