بیشتر از آدم ها طوری زندگی میکنند انگار یه چند  صد سالی زنده هستند و میتوانند زندگی کنند اما غافل از اینکه ما آدم ها اصلا نمیدانیم تا کی می توانیم زندگی کنیم بازهم با حال ما برا ی خودمان زندگی نمکنیم برای اطرافیانمان زندگی میمکنم چون افکار آنها برای مابیشتر از اهداف خودمان اهمیت دارد.

به طور مثال مادر بزرگ خدا بیامرزم که اصلا حوصله موی بلند را نداشت ، دوست داشت موی هایش راخیلی کوتاه کنند اما از حرف های مردم میترسید و براش مهم بود که دیگران چی میگویند یادم هست که  چی چیز های میگیفت در باره ای حرف های مردم حتی همین الان هم صدایش توی گوش من است من مادربزرگم را بی بی صدامیکردم.

میگفتم بی بی به حرف مردم چی کار دارید شما که همیشه روسری میپوشید کسی نمیفهمد که موها تون کوتاه است پس به راحتی خودتون فکر کنید آن وقت مادر بزرگم میگفت نوه ای عزیزم توهنوز خامی نمیفهمی مردم بد من میگن دم پیر و معرکه گیری به سن وسالش نگاه نمکنه و از این قبیل حرف ها  

با مثال دادن مادر بزرگم  حتما پیش خود تون میگوید که مادر بزرگ من مربوط به دو نسل قبل است اما ما نسل امروزی هستیم بنابر این ما این طوری نیستیم اگر اینطور فکر میکنید به اطراف تان بیشتر دقت کنید همین دوستان خودم که دم از مدرن بودن میزنند باز هم حرف های دیگران برایشان مهم است . 

مثلا تو را ه پوهنتون  یا دانشگاه یک  پسر بهش گیر داده اما نمیایدآن  داستان را به اطرافیانش و یا دوستانش تعریف کند چون میترسد دیگران در باره شان فکر بد کنند بگویند تا خود دختره کاری نکند پسره بهش گیر نمیده.

با مطرح کردن این مثال ها میخواستم بیشتر این موضوع را واضع نمایم تا توانسته باشم این موضوع را بهتر به شما انتقال بدم

حالا بیاید به بهبودی این قضیه فکر کنید برای یک بار هم که شده کاری را انجام بدهید که دوست داریم و اصلا هم به این فکر نکنیم 

اگر این کار و انجام بدهیم فلانی چی خواهد گفت وای وقتی ازم پرسید چرا این کار را انجام دادی چی جواب بدهم

و ده های سوال دیگر که تاحالا بارها شنیده اید ولی این بار دیدگاه شما  متفاوت با زمان گذشته خواهد بود چون حالا متوانید کمی هم که شده به علایق درون تان فکر کنید که آدم مگر چند بار به دنیا میاد که بخواد که برای دیگران زندگی کند.

 

نویسنده ناهید بیکران