بنام خداوند بزرگ
در هر دوره زنده گی یقینا اشتباهات صورت می گیرد, که حتما از روی بی تجربه گی است ومقایسه آن بسیار آسان نیست.
در دوران کودکی اشتباهات کودکانه زیادی صورت می گیرد که قابل بخشش است دراین دوره زنده گی تمام اشخاص کاملا بی تجربه است به همین دلیل مرتکب اشتباهات می گردد. البته اشتباه کردن یک پدیده طبیعی است. هر انسانی در یک دوره زنده گی مرتکب آن میشود." اما تکرار اشتباه گناه است"
و انجام اشتباهات در دوره های جوانی ونو جوانی که اشتباهات بسیار بزرگ در این دوره ها رخ میدهد , به کلام ساده در این دوره ها انسان دارای غرور جوانی است. در این دوره ها انسان اشتباهاتی انجام میدهد که جبران آن ناممکن است وبعضی اوقات باعث یک عمر پشیمانی می گردد. ساده ترین مٍثال آن بودن با دوست های نا باب است, دوستهای که انسان را به راههای بد سوق میدهد دوستی که برای انسان مانند یک دشمن بزدگ است به زبان ساده مانند مار در آستین است
انسان در این دوره زنده گی بالای نفس خود اعتماد کرده و بدین اساس نفس بالای انسان حاکم شده و باعث ازدیاد هوس های انسان می گردد. و بالاخره نافرمانی در مقابل نفس سخت می شود وتنها راه نا فرمانی در مقابل آن داشتن اراده قوی و تصمیم مستحکم می باشد. پس باید اراده قوی و تصمیم مستحکم داشته باشیم تا مرتکب اشتباه نشویم.
بعد از این دوره زنده گی یعنی دوره جوانی ما تجربه های زیادی بدست می آوریم اما باز هم مرتکب اشتباهات می شویم که نسبتا کمتر است.
خوب حالا اگر ما تحلیل زیادتری کنیم در مورد مقایسه اشتباهات هر دوره زنده گی به این نتیجه می رسیم که هر دوره از خود اشتباهات جداگانه دارد که دارای خصوصیات خود میباشد. وبا هم مقایسه نمی گردد اما نظر به ایده خودم اشتباهات دوره های جوانی و نو جوانی زیاد تر می باشد نسبت به دوره های دیگر زنده گی.
و برای رفع این اشتباهات خورد و بزرگ باید از یک رهنمای کامل کمک بگیریم که قران کریم است. در هر عرصه زنده گی باید صبر داشته باشیم, تلاش کنیم وهمچنان اراده قوی داشته باشیم.
( و به امید اینکه اشتباهات زنده گی کمتر گردیده و باعث پشیمانی نشود )
