بی بی سی با درد و دریغ تیتر می زند که :" این عکس ها را خانواده شاه سابق افغانستان در اختیار بی‌بی‌سی قرار داده است" این ترکیب شاه سابق را گویی با اندوه اضافه می کند و هم برای نوعی فریب، چون در بدنه ی خبر کار خودش را کرده است.
من نمیدانم چرا سایت بیبی سی فارسی اینهمه در برابر خبرها و اتفاقات مربوط به شاه و شاهزاده حساس است و احساس می کند رسالتی ویژه برای پوشش همه نوع خبر و حتا خبرسازی در مورد این قماش را دارد. ازخبر بمباردمان شازده انگلیسی بر مردم هلمند، تا خبر بچه دار شدن ملکه زاده و ...
در مورد واقعه ی اخیر مضحک ترین نوع واکنش را دارد بی بی سی. واقعه ی ازدواج نوه ی آخر ظاهر شاه با شاهزاده مصری را می گویم. این خبر مضحک بی اهمیت صرف نظر از نحوه ی پرداخت آن و میزان "شو" کردن آن،در چندین مرحله نشر شد. حداقل در دو مرحله، مرحله اول بی بی سی خبر داد که قرار است این دو بچه شاه و دخترشاه با هم مزدوج شوند، با آب و تاب و عکس و کلی آفتابه لگن.
حالا تیتر شده و کلی عکس گذاشته و آمار کودکی و نوجوانی و سرطاس و لبخند های مضحک طرف را به نمایش گذاشته که : "شاهدخت نوال؛ از کودکی تا عروسی"!
با این عکس و با این لبخند
ضمیمه ی این خبر، مجموعه ای از عکس های خانواده گی فصیل های سلطنتی افغانستان است که همه حکایت از بیگانگی این قماش با رنجی می کند که مردم در زمان استبداد سلطنتی با آن دست و گریبان بودند.
بی بی سی هرازگاهی گویی ماموریت دارد تا مضحکه ی شاه و شاهزاده بازی را به یاد مخاطبین بیاورد نوعی ماموریت یاد آوری برای حفظ بقایای سلطنت و سلطنت طلبی. ما می دانیم که هزینه های بی بی سی توسط خانواده ی سلطنتی انگلیس پرداخته می شود، اما سرنوشت آن همه ادعا و کر و فر و کش و فش چه می شود؟
اما نکته ی مهم تر هم وجود دارد. چنین مضحکه های هایی در شبکه های اجتماعی توسط شماری از کاربران که از قضا کارمندان افغان بی بی سی هم هستند ترویج و گسترش داده می شود. گویی این ماموریت(ماموریت پوشش مسایل خانواده های سلطنتی) از رده های بالای بی بی سی شروع تا خبرنگاران محلی نیز یکی از وظایف عمده شان است. در وضعیت های عادی شمار زیادی از این دوستان، دگراندیش، شاعر،فرهیخته،سیاسی،لُغُز خوان و منقد و کاردان هستند، اما در مواجهه با شاه و شاه دخت و شاهزاده به یکباره دولا می شوند،شماری آنقدر افراط می کنند که در بازدید آن ملکه ی عجوزه ی فصیل از بی بی سی، کت و شلوار اطو کشیده و نیکتایی های رنگین می پوشند تا شاید شانس بوسیدن دست آن موجود را به دست بیاورند.(رجوع شود به خبرهای مرتبط به این بازدید و عکس های کارمندان بی بی سی در شبکه های اجتماعی)
اما برای مردم این خاک واقعیت ها چیز های دیگری هستند، شاه در افغانستان چهل سال بر گرده ی این مردم نشست، و نتیجه اش جز جهل و عقب نگه داشتن مردم نبود. این شاه به زیر کشیده شد و همراه با آن فرهنگ شاه پرستی و رعیت گری،
برای من بی بی سی به خاطر ماموریت ویژه اش در بزرگ کردن شاه و شاهزاده، شباهت زیادی به دلقکان تاریخ نویس دربارها دارد.تمام بشریت، حتادر کشور های که هنوز سلطنت وجود دارد، در موضع نقد و رد و خاک کردن فرهنگ شاهی و شاه پرستی و رعیت گری هستند، حکومت های شاهی چند هزار سال بشریت را وادار کردند تا در جا بزند . شاه افغانستان اما این وسط جاهل ترین و خونخوار ترین بود. فقط مطالعه ی دست نوشته های فعالین سیاسی همین دهه به اصطلاح "دمکراسی، دهه چهل" کافی ست تا دریابیم که شاه موجودی زبون و برای حفظ قدرت و آن شوکت کذایی، در اختیار مرتجع ترین و پلید ترین گروه ها بوده است و بس.
این عکس ها، این کلمات و این نگاه های ویژه و متناوب به قضیه شاه و شاهدخت و شاهزاده برآنست تا هی کنار گوش توده ها وز وز کند که :شاهان وجود دارند،به شاهان احترام بگذارید، جلوشان خم شوید، شاه و شاه بازی می تواند هنوز یک آلترناتیو باشد،شاهان مردمان زیبا، جسور،خوش خلق،شیک و هوشیار هستند.
