این یک خواصیت انسانیست که هرگزدر زندگی مان به چیزی قناعت نمیکنیم از چیزهای که داریم بیش میخواهیم حتی اگرتمام دنیا را به مابدهند قناعت ماحا نمیشودوبازخواهان داشتن آسمان خواهیم شد تمام داشته هایمان را نادیده گرفته وبرنداشته هایمان افسوس میخوریم بعضی اوقات یادمان میرودکه دنیاهرگز به میل مانخواهدچرخید بلکی ماباید خود را با آن تطابق دهیم وآن راهمان طور که هست بپذیریم قدر تک تک ثانیه های زندگی مان رابدانیم زیرا زمان باارزش ترین گوهر زندگیست که به هیچ قیمتی نمیتوان آن راخرید اما اکثرانسانها به آن هیچ ارزشی قائل نیستند و وقت شانرا به کارهای بیهوده مانندنشستن درخیابان هاوکوچه ها مزاحمت برای دیگران نگاه کردن برنامه های بی فایده تلویزیونی غیبت کردن دیگران ایراد گیری وغیره سپری میکنندبه خصوص در ایام جوانی که پربهاتریناوقات زندگی آنهاست وخودراگردابندامت وپشیمانی غرق میکنند
چراما انسانها فراموش میکنیم که فقط یک بار زندگی خواهیم کرد فقط یک دفعه کودک خواهیم بود وفقط یک جوانی خواهیم داشت ویاد مان میرود که زندگی آزمونی بیش نیست وباید برای کامیاب شدن در آن سخت کوشید پس باید به آن دید واقع بینانه داشت وبانگاه جدیدبه آن نگریست فکرکنیم زندگی طبق میل ماست وباشورو اشتیاق آن رابه پیش ببریم آن وقت به موفقیت های چشم گیرنایل خواهیم آمدودیگر ثانیه ازثانیه های زندگی مابیجا سپری نخواهد شدهر لحظه شاهد پیروزی های جدید خواهیم بودشاید برای رسیدن به آن به مشکلات زیادی برخوریم بارهاوبارها طاقت مان لبریزشودوبعضی اوقات تصمیم به عقب نشینی بگیریم شاید زندگی بارها مارا به زانو درآورد اماهیچگاه نباید فراموش کردکسانی در زندگی ماهستند که ما تمام زندگی انها هستیم شکست ما راشکست خود وپیروزی مارا پیروزی خودمیدانندوچشم امیدشان به سوی ماست پس حتی اگربه خاطر آنها هم شده باید تاب مقاومت آورد وآنهارا نا امید نکرد
