در جامعه ی افغانستان امروزه کار پیدا کردن بسیار مشکل و کاری که به میل ما باشد چیزی نزدیک به محال شده است و حتا می توان ادعا کرد که در اصل پیدا کردن وظیفه چه مناسب حال یا به نحوی نامناسب با خواست ما باشد امری بسا مشکل است
.
امروزه در این نقطه ی کره ی زمین وضع چنان حاکم شده است که حد اکثر افراد به دنبال کار اند صرف نظر از سن و سال شان از این جمله بعضی ها لیاقت بهترین ها را دارند اما کار آن چنانی به چنگ آنها نمی خورد ولی بعضی ها برعکس این قضیه است و حتا زیاد اتفاق افتاده است که یک گروه از مردم خلاف رشته ی خویش وظیفه به دست می آورند.
حال آنانی که از ظرفیت های خویش بالاتر وظیفه به دست می آورند از شانس خوب برخوردارند با آن که با مشکل های زیادی ظرفیتی بر می خورند و اما نقطه ی عطف نیجه ی کاریست که به چنین اشخاص سپرده می شود.
گروه اول چون ظرفیت آنچانی ندارند که از عهده ی کار برآمده نمی توانند چون کار های با آن که مطابق خواستشان است اما ضغف کاری شان مانع نتیجه بخش بودن کار میشود.
گروه دوم از ظرفیت خوبی برخوردارند اما کار پایین تر از سطح دانایی و دانش آنها است بنا بران باز هم آن چنان که باید , کار از پیش نمی رود .
اما گروه سوم از اینکه مسولیت های کاری شان با رشته ی تحصیلی آنها در تضادا ست و از نگاه مسلک نمی توانند که بازده خوبی از کار خود داشته
باشند که نتیجه ی این گروه هم چنان قناعت بخش نیست
.
پس با توجه به تمام این حالت ها ملاحظه می شود که هیچ یک نتیجه خوبی در قبال نخواهد داشت در این صورت نتیجه ی کارها آن چنانی که باید باشد , نمی باشد, بنا برین ضرورت است که به دنبال راه حل جامع باشیم چون در پهلوی تمام مشکل های ذکر شده یک فاجعه ی بزرگ دیگری را نیز سبب می شود که عبارت از مهاجرت های غیر قانونی نیروی کاری به خارج از کشور است که در این صورت تضعیف کمیت نیروی کاری را سبب می شود که مهاجرت ها ی غیر قانونی در نقس خود چالش بزرگی برای دولت است .
پس با توجه به تمام این معظل ها و دیگر مشکل های که شاید از قید قلم باز مانده باشد دولت باید بالای این موضع غور کند و هر چه زودتر زمینه های اشتغال زایی را در داخل کشور مهیا بسازد که این مسله به صورت مستقیم ضرورت به ایجاد امینت و ثبات سرتاسری دارد تا باشد عده ی زیادی از سرمایه گذاران داخلی و خارجی با اطمینان خاطر در کشور ما سرمایه گذلری کنند.
نه تنها این بلکه باید هر کار به کاردان ان سپرده شود و یک برنامه ی دراز مدت برای اشتغال زایی داشته باشد زیرا سالانه به تعدادی زیادی از دختران و پسران از دانشگاه های کشور فارغ می شوند که همه نیازمند کار اند بنا بران می توان گفت که با راه حل های منطقی که حاصل سنجش قوی باشد نقطه ی پایان بر.مشکل های کاری و بیکاری افغانستان عزیز گداشت.
