انگیزه را میتوان نیت, علاقه, جهان بینی و یا هم واژه هایی معادل این قماش کلمه ها خواند. انگیزه ارتباط مستقیم با شروع, ختم و نتیجه ی هر عملی که در زندگی روزمره ی خویش انجام می دهیم,دارد.
میان همه ی مردم این جمله تعمیم یافته است که می گویند: (( تصمیم شرط اول موفقیت است.)) اما به نظر من انگیزه به مرتبه ها با ارزش تر از آن در انجام کارها نقش بازی می کند زیرا که این انگیزه هاست که تصمیم زایی می کند و هرچندی که انگیزه ها برپایه های محکم استوار باشد به همان میزان تصمیم ها جدی تر می باشد.
انگیزه به این معنا که روی کدام هدف و چرا یک کار را انجام می دهیم که این مسله خود ارتباط ناگسستنی با نتیجه ی کاری که قرار است انجام بدهیم دارد,پس اگر برای کاری که انگیزه نداریم بهتر همین که آنرا انجام ندهیم و به جاست که بگویم فردا هم باید برای انگیزه های خود حساب پس دهیم.
انگیزه و جهان بینی برای انجام هر کار نقش به سزایی دارد.یک کار آغاز, انجام و نتیجه دارد که در هر مرحله آن نقش انگیزه به پیمانه ی زیاد قابل ملاحظه و تعمق است.وقتی که کاری را می آغازیم باید برای آن یک جهان بینی خاص داشته باشیم که روی کدام مرام می خواهیم که این کار را انجام دهیم در ضمن برای تداوم یک کار نیز انگیزه داشتن بسیار مهم است زیرا هر زمانی که از انجام کار خسته شویم این انگیزه است که به یاد ما می آورد که چه نیتی برای انجام کار خود داریم و زمانی که انگیزه داشته باشیم بنابرین کار خویش را با یک علاقه ی خاص به پیش می بریم که خود باعث پشتکار و کار خستگی ناپذیر می شود.
پس با توجه به این که کار را با یک شوق منحصر به فرد شروع کرده ایم و همچنان آنرا با خوش بینی و علاقه ادامه دادیم پس با جرات می توان ادعا کرد که نتیجه ی آن فوق العاده خوب و قناعت بخش می باشد.
بنابرین با توجه به موضوع های ذکر شده نداشتن انگیزه در انجام هر عمل شکل وارونه ی تمام مسله هایی است که در بالا تذکر یافت و در نتیجه کار فاسد و بی نتیجه می شود..
بنابر این لازم می دانم که دوباره تکرار کنم که اگر برای کاری انگیزه ندایم همین به که آنرا انجام ندهیم.
نویسنده : فرزاد صالحی
