فقر پديده ى است كه پيوسته افغانها را مى رنجاند و از اين رهگذر هميشه درمعرض آسيب پذيرى قرار گرفته اند و فقرسبب شده است كه فضاى امنيت و آرامش جامعه افغانى و هويت و حيثيت، استقلال و خود اراديت كشور ما تيره و تار گردد.
پيامد زشت فقر و تهيدستى و نيازمندى را امروزه همه شاهد هستيم كه بيشترينه جرايم و جنايات بشرى چون سرقت، اختطاف، كشتن، بستن و قرارگرفتن در كنار دشمن و دست يارى پيش كردن به آنها و در خدمت
شان قرار داشتن، زاده و برخاسته از همين پديده فقر و بيكارى است و فقر بهترين شخصيت ها و جوانان برومند و با عزت را واميدارد كه جهت رفع مشكلات اقتصادى و برآوردن نيازها و حوايج خويش به هركار و لو آنكه با شخصيت و پرستيژش بر خورد دست بزند و به آن تن در دهد و ارزش ها و مكانت خود را قربان رويكردى سازد كه در رفع فقر و فراهم سازى مجال كار و امرارمعاش براى شان ممد واقع گردد.
پس هموطنان عزيزبيايد ازقربانى درراه خداوند(ج) درس گرفته به مستمندان و فقیران رسيدگى نمايم ،چون يك عمل اخلاقی و معنوی است که به حکم فطرت انسان ، بسیار والا و ارزشمند است و تقریبا به طور یکنواختی در همه ادیان الهی و آسمانی ، رسیدگی به مستمندان و رعایت حال آنها از ضروریت های اعمال انسان محسوب میگردد. مخصوصا در جهان معاصر که نظام های طبقاتی بوجود آمده اند و جامعه به فقیر و غنی تقسیم بندی شده است این مسأله از اهمیت بیشتری برخوردار گردیده است.
این عمل در اندیشه اسلامی، جزئی جدا ناپذیر از سایر اعمال واجب انسان بوده ، بطوری که حتی در برخی از موضع گیری ها ، شرط قبولی عباداتی همچون نماز و حج ، پرداخت زکات و انفاقات مالی به فقرای جامعه اسلامی و نیازمندان است. ( « فاقیموا الصلوه و اتو الزکوه » نماز را بپا دارید و زکات بدهید) در اندیشه اسلامی ، ثروت وسیله خیر است ، نه هدفی برای مرد مومن ، و به این صورت ، انسان مومن باید در انفاق و اعطا و کمک به مستمندان عجله نماید و این عمل را به تأخیر نیندازد و از منت گذاردن و اذیت نمودن در این راه خودداری ورزد
