سلام،
فکر می کردم هزار و یک حرف نگفته دارم برای اینجا، هزار و یک تجربه قابل اشتراک گذاری، هزار و یک ماجرا و داستان، اما هر چه بیشتر می گذرد بی انگیزه تر می شوم نسبت به اینجا، فکر می کردم اینجا مکانی شود خیلی عمومی تر از اینی که هست، اما با رفتن به خانه و بازدید از اینکه چه می گذرد و که چه نوشته است باز بر می خورم به تنها یکی دو تا نوشته قابل خواندن از یکی دو سه نفر، و مابقی اکثرا" جماعتی نان به نرخ روز خورند که آمده اند لیست نوشته های پر طمطراق و پر عکسشان را آپ کنند دلاری گرفته بروند پی کارشان، راست است که وقتی انگیزه پولکی شد گند زده می شود به اصلیت ماجرا، اینکه بنویسی، درست
بنویسی، از ته دل بنویسی، تا خواننده را خوش آید بی هیچ چشمداشتی کجا و اینکه بنویسی تا حسابت بالا و بالاتر برود کجا؟
مقصد چه فکر می کردیم چه شد!!!!!!!
اما هراز گاهی شاید بیایم اینجا ناله ای شکوه و شکایتی که تنها در فضای مجازی افغانی قابل ابراز کردن است را بریزم شاید دلم خنک شود، ماشالله ناله و شکوه و شکایت هم در این سرای که ما هستیم کم نیست.
پس بدرود تا آهی دیگر.
