دنیای مجازی بد دنیایی است، هر چند من کمتر از اطرافیانم در آن غرق شده ام، روزی یکی دو ساعت تماس اسکایپی دارم و دیگر هیچ، موبایل که زیادی جیغ و ویغ کند یک سری به فیس بوک می زنم و آمار ملت را در یک نظر از سر می گذرانم، وایبر هم گه گداری با خانواده می چتیم باهم، ولی هرگز طوری نیستم که آدم های روبرویم را رها کرده به یک صفحه 5.5 اینچی روی موبایل خیره بشوم و یا شب و روز در فکر پست کردن مطالب جدید در فیس بوک باشم، اصلا" فیس بوک فضای بیش از حد بی کلاسی شده است در نظرم، اینکه هر رهگذری از آن حوالی رد می شود و می تواند خیلی وقت ها به تو تنه بزند و یا متلکی بگوید و از این دست آزار دهنده است، جدی محیط امروز فیس بوک برای من فرق چندانی با سرک ندارد، روی زمینش را بعضی وقت ها تف، نصوار، خلط سینه و ادرار فرا گرفته است، خب بعضی وقت ها هم حسب قضا گل و بوته ای هم می روید میان خارهای بیابانش، اما آنچه در چشم اینروزهای من بیشتر نمود پیدا می کند همان اَخ و تف های کشدار بدرنگ است.
مقصد یک زمانی فقط در انیمیشن ها و این تصاویر ترولی می دیدیم مثلا" در یک جمع 5 نفره همه سرها داخل موبایل و لب تاب است، این روزها اما رسما" یکی از همان هاییم!
خدا آخر عاقبت نسل فیس بوکیان را ختم به خیر کند.
