در طول زندگی شاید بارها برای بسیاری از ما اتفاق افتاده که با شنیدن یک خبر درمورد یک نفر یا کسی و یا خواندن مطالبی درباره او، خیلی راحت درباره اش قضاوتی کرده یا سخن بد ضد او به زبان برانیم؛ اما پسان تر معلوم شود که اصلا آن خبر راست نبوده و یا این که نوع بیان کردنش با جهتگیری خاصی بوده و یا کسانی خواسته اند ما را علیه یک شخص تحریک کنند.
اینطور وضعیت ها هم در مسائل شخصی و فامیلی و اجتماعات خورد و کلان که در آن زندگی میکنیم، است و هم در مسائل سیاسی، گرچه حرکت دادن زبان کار ساده ی است و به راحتی میتوانیم دهانمان را باز کنیم و هر سخنی که دلمان میخواهد بگوییم؛ ولی به حیث یک مسلمان، مسأله به همین سادگی نیست که حالا ما یک چیزی گفته ایم و خلاص شده و به قول مردم حرف هم که باد هواست
شاید دل ما نخواهد که کم بیاییم و خود را انسانی فهمیده جلوه دهیم که بله من هم درباره این مسله فکر و ایدیا خوبی دارم و میتوانم نظر بدهم و قضاوت کنم، شاید دل ما بخواهیم آنچه در دل داریم بیرون پرتاب کنیم و راحت شویم و هزار شاید دیگر
ولی از نگاه تعالیم آسمانی که به ما رسیده، اثر اعمال بالاتر از این سخنان است که یک کار بود دیگر اما خلاص شد و رفت. در بین عواقب نگران کننده ای که برای کارهای زشت و ناشایسته گفته اند، عواقب گناهان مربوط به زبان جایگاه فوقالعاده ای دارد. در میان حجم بسیار بزرگ کلماتی که از دهان ما بیرون میآید، وجود یک دروغ، یک غیبت، یک تهمت، یک آبرو بردن، آزار مسلمان و... برای بدبخت کردن و مدیون کردن ما بس است
حرفهای هم که دیگران به ما میگویند -هر قدر هم که آدم خوبی باشند- نمیتوان گفت من هم میگویم زیرا فلانی اینرا گفته، ؛ این بس نیست
نکو عجله ! با یک دروغ بسیار ساده شاخدار به آسانی میشود آبروی کسی را برد ؛ باید توجه کنیم این بسیار مهم ، حرف این و آن را گوش کردن و پذیرفتن آن کار زشتی است , هستند و بودند کسانی که حرف رو مردم بودند و بعدا که اطلاع یافتند از اصل قضیه آنوقت متوجه شدند که چقدر زود سخنان مردم را باور کرده است و دیگر پشیمانی سود نخواهد داشت و شخص خجالت زده نزد فرد مقابل دیگر اصلا نمیتواند کلمه بر زبان براند.
شنیدن کی بود مانند دیدن
باید متوجه بود که در شرایط فعلی ما، کار بسیارحساس تر و مشکل تر از گذشته است، مخصوصا که شیوه های متفاوت تبلیغاتی و پخش شایعات و مانند اینها خیلی پیچیده است پس باید بیشتر دقت نمود
