طبابت هم چی خوب مسلکی است مه از روزی که خود را یاد می دهم در هر جای لوحه داکتر را می خواندم و مه که از صنف اول تا حال اول نمره هستم پدر مادر دوستان و خلاصه هر کسی که از درس خوانده مه خبر می شود برای مه از همین حالا داکتری را تبریک می گویند بی بی جانم وقتی کوخه می زنه فورا مادرم به مه می گه داکتر بچیم برو به بی بی جانت دوا بیار و هم فورا به دوا خانه می روم و او هم حالا مرا به حیث چوچه داکتر می شمره چری که مه به او یک قرار داد بسته کردم  که بعداز فراغت از پوهنحی طب دوا خریدن از ایران و پاکستان وظیفه تو و رگبار کردن مشتری با نسخه های پر پول کار مه شما را چی درد سر بدهم خلاصه از حالی نان مه به روغن طبابت تر بوده و دوا بی بی جانم مفت است پدر دوا خانه والا جرخت این را ندارد که از مه پول بگیرد چه برسد به دوا جعلی و تاریخ تیر شده به قیمت چهار چند مه خو معلم و مامور و ریاضی دان و ساینس دان نمی شوم که دوا خانه والا جرحت کنه که به مه دوا خوده تیر کنه و او هم آستین خوده به روغن مه تر کنه وقتی یک خبر نگار چوچه و خورترک به پیش مه به صنف آمد از اول نمره گی مه پرسان کرد او هم دوتا قلم و دوتاکتابچه به مه تحفه داد و گفت در آینده چی می خواهی بشی مه خو گپ پدر و مادر خود را به زمین نمی اندازم با صدای بلند گفتم ای خومعلوم دار است که کسی که اول نمره باشد فقط داکتر می شه نه نویسنده شاعر  معلم  تاریخ دان  روان شناس و غیره زیرا این کسب ها فقط به گدا های اتو کرده داده می شود و بس دیدم که وضیت این چوچه خبر نگار تغییر کرد فورا گفتم آخی تو از این مسلک صاحب نان و روغن می شی در شهر ما رقابت بلند منزل هاست تو چند بلند منزل و چند موتر مدل بالا داری به هر کوچه و پس کوچه ده ها بلند منزل و ده ها موتر است که صاحبان آن دیروز نان خشک نداشتند امروز از برکت دموکراسی صاحب هر چیز شدند دموکراسی مسلک داکتری و شفاخانه های شخصی را در هر کوچه و بازار به مه یاد می ده که مه هم به طبابت و داکتری فکر میکنم و سر مایه گذاری مه هم با این مسلک است چوچه خبر نگار از احساس ملی یاد کرد و مه هم به این جمله به دهن او زدم و از پیش او دور شدم

 

 

 

داکتر می شوم تا ثروت به دست آورم    دیگه کسب ها را به شما می سپرم .