غیبتِ مردم روا نه بُـــوَد بــــــدان حاسدین را نیست راحت در جهان
هر که غیبت میکند او در جــهان او به خود ظالم بُوَد انــــدر میــــان
غیبت مـردم بـــه او دارد حاسدین طاعت خــود میدهد بـــر دیـــگران
هر قــدر غیبت نمـــاید درجــهان وان قـدر طاعت دهـــد بر دیگران
وان دگر تِمثـــال دارد در بیــــان مَنجَنِیــقِ نَصبِ کـــرده در میــــان
می نـــهد اعمال خود را انــدرآن میپراند شان بـــه هــر جانب به آن
ظلم او راجِع به او گـردد عیـــان نِی ضــرر دارد بـــرای دیگـــران
حاسدین با خون دل در هر زمان هست شان غمناکِ مـــالِ مردمــان
هست دائم با چنان غم در جهان در شب و روز است برفکر چنـان
که چرا باشد فِلان در این جـهان با چنان نعمت که حــق داده به آن
حاسدین را حال باشد آن چنـان تا رود با خون دل از این جــهــان
خوف باشد حاسدین را آن چنان که رود ایمان شان از دست شـــان
حیف باشد بـر مسلمانِ کــه آن خصلت مــزمـــوم دارد در جــهان
حاجیا "صِدّیقیا" در این زمــان حاسدین بسیـار هست انــدرجهـــان
"هــــــــــانیــــــــــه صدیقــــــــی"
