زندگی مفهومی چند وجهی ، نسبی ، متاثر از زمان و مکان و ارزش های فردی و اجتماعی است.

زندگی  عمومی دربرگيرند هی فعاليت های كاركردی يا آيينی پيونددهنده يک جامعه است كه طی آن كنش و مبادله ی اجتماعی بين اعضای جامعه برقرار می شود.

کیفیت زندگی دارای ابعاد عینی و بیرونی و متصور است. در نتیجه مفهومی بسیار انتزاعی است و تعریف آن ساده نیست . ارزش واقعی شناخت این مفهوم ، ما را در جهت دادن به سیاست ها و برنامه ریزی های توسعه محلی و شناخت و اطلاح پارادایم های توسعه اقتصادی و سیاسی کمک می  کند.

کیفیت زندگی در سطح فردی به جهان بینی فرد و نگاه او به زندگی بستگی دارد . همه بحث کیفیت زندگی سر انجام به فرد می گردد، این فرد است که باید احساس کند همه تلاش هایی که در سطح جهانی و ملی و محلی صورت می گیرد ، زندگی او را بهبود بخشیده است .

زندگی هر فرد فرصتی است تکرار نشدنی و منحصر به فرد . یعنی هر فرد فقط یکبار در تاریخ هستی انسان متولد می شود و آن فرصتی است بسیار کوتاه و طول عمري است که در تاریخ کیهان لحظه اي بیش به حساب نمی آید. باید این فرهنگ کوتاه را خردمندانه زیست و مدیریت کرد. می توان کیفیت زندگی کاري را در دو بعد عینی(جهان واقعی) و ذهنی (جهان متصور) طبقه بندي کرد ، ابعاد عینی را مواردي چون شغل مناسب، درآمد، مسکن، آموزش(دسترسی به فرصتها و پرورش قابلیتها )، سلامتی بهداشت - درمان ، کیفیت محیطی که در آن زندگی می کنیم ، خدمات، امنیت و محیط زیست برشمرد. ترکیب و تنوع نیازها، برداشت فرد از واقعیتها و احساس امنیت و آسایش، برخورداري از آنچه براي فرد اهمیت دارد، احساس رشد و پیشرفت، احساس عقب نماندن از زمانه، نگاه فرد به زندگی، رنج، درد، مرگ، بیماري محدودیت، مساله آینده، پایداري، طبیعت و از همه مهمتر عشق از جمله ابعاد ذهنی این مفهوم است.

خانواده پايه بنيادين اجتماع و سلول سازنده زندگي انسان و خشت بناي جامعه و كانون اصلي حفظ سنت ها، هنجارها و ارزش هاي اجتماعي است. خانواده شالوده استوار پيوندهاي اجتماعي، روابط خويشاوندي و كانوني در جهت بروز و ظهور عواطف انساني و مكاني برای «پروش اجتماعی» است .

خانواده واحدي است كه براساس ازدواج پديد مي آيد و از آغاز پيدايي خود، همچون حريمي امن، زندگي انسان را در برمي گيرد و موج تازه اي در درون شبكه خويشاوندي ايجاد مي شود و اين موج جديد است كه شمار زيادتري از خويشاوندان را نيز به هم پيوند مي دهد. انسان در خانواده فرآيند جامعه پذيري كه مجموعه اي از «باید ها» و «نباید ها»است و بالاخره نقش هايي را در ارتباط با ديگران ياد مي گيرد. آنچه در خانواده از اهميت برخوردار است توجه به ارزش ها به ويژه ارزش هاي اجتماعي است. ارزش هاي اجتماعي از اساسي ترين عناصر يك نظام اجتماعي هستند كه از طريق كنترل و هدايت آنها مي توان جامعه را به زوال و يا به تعالي كشاند. بنابراين خانواده ها و مسئولين بايد خيلي راغب باشند كه بدانند، چه عواملي موجب پيدايش ارزش ها در يك جامعه مي شوند و چگونه مي توان اين ارزش ها را تغيير داد.اهميت ارزش در آن نهفته است كه پايه ارزيابي ما را از پديده هاي اطرافمان، از خودمان از نزديكان و از ديگر انسان ها و از جامعه تشكيل مي دهند و در واقع رفتار ما را نسبت به آنها تنظيم مي كنند. از اينجاست كه واژه جهت گيري ارزشي نيز مورد استفاده قرار مي گيرد. هنگامي كه تعداد زيادي از ارزش ها در يك شبكه روابط علّي و مرتبط با هم قرار مي گيرند، در واقع يك نوع ارتباط، پيوستگي و تقدم و تأخر را نشان مي دهند. در آن صورت صحبت از نظام ارزشي مي شود. مثلاً در اسلام يك سلسله از دستورات ارزشي خوب و بد وجود دارد كه با هم در ارتباطند، همچنين نظام ارزشي يك آلماني كه متشكل از يك سلسله از ارزش هاي به هم پيوسته(نظم، نظافت، دقت، جديت، عدم بروز احساس... ) است خود را از نظام ارزشي يك كشور شرقي متمايز مي سازد.