روز آخرت
روز آخرت روزی است که همه از خواب بیدار میشوند وهر کس به فکر خود است . هیچ کس یک دیگر خود را نمیشناسد همه به فکر اعمال خود هستند حتا نزدیک ترین شخص مثلا پدر ومادر که اولاد خود را نمیشناسد
همه در حال سرگردانی هستند آن روز روزی است که همه کار های که ما انجام داده بودیم یک به یک به جلو ما اشکار میشود چی کار خوب باشد وچی کار بعد اما خوشا به حال کسانیکه که همیشه با یاد خداوند بزرگ ورسول آن بودند وکارهای که امر شوده بود انجام دادن واز کار های بعد وشر خود را حفط کردند.
وحالا ثمره ای نیک کاری های خود را مزه میکند و کدام ترسی در وجود خود ندارند چونکه آنها از جمله پرهیز کاران هستند.در روز اخرت همه چی از پیر وجوان ،خورد وکلان،پولداروفقیر در درگاه خداوند از نظر عدالت یکسان است وخداوند بزرگ همه را به یک دیده می نگرد.
واین به خودشان ربط دارد که کی کمتر خطا را انجام داده وکی زیادتر واز همین لحاظ برای هر کدام شان نظر به گناه هایکه انجام داده اند محاکمه میشوند.در آن روز کسی نیست که از ما پشتبانی ودفاع کند به جز رسول خدا پیامبر ما حضرت محمد(ص)که میتواند در مقابل خداوند بزرگ از بنده گان او شفاعت کند
روز آخرت روزی نیست که کسی بتواند دورغ بگوید فریب کاری کند وگناه خود را کم کند چون در آن روز همه به فکر خودشان هستند بخاطریکه حتا اعضای بدن خود ما زمانی که ما دورغ بگویم بر علیه ما شهادت میدهند. در آن روز تمام کردار وعمل کردهای ما در پله حسنات ما گذاشته شوده و وزن میشود
وبنابر آن هرکس به سزای اعمال خود میرسد اگر کار خوب انجام داد باشیدو ترازو خوبی هایتان زیاد شوده وسبب دخول شما به بهشت میشود واگر ترازوی عمل کرد های کارهای که خداوند بزرگ منع کرده بود زیادتر از کارهای نیک شما باشد نشانه دخول شما به بدبختی ها است.پس خوشا به حال کسانیکه خود را از هرنوع خطا های دینوی دور نگاه میکنند وکوشش میکنند که از خطا واشتبا دور باشند تا که در نزد پروردگار بزرگ از جمله پرهیز گاران باشند
