سطح تحصیلی در ژاپن نسبت به اغلب کشورهای غربی بالاتر است. در سال 1980، 94.2%از جوانان فارغ التحصیل سیکل اول متوسطه به تحصیلاتشان در سیکل دوم ادامه داده اند.

همچنین میزان بالای دستابی به آموزش عالی، موجب وضعیت و پرکردن فواصل حقوقی فارغ التحصیلان دانشگاه و دیپلمه های دبیرستان شده است.

بر اساس آمارهای وزارت کار در سال 1799، 15.6% فارغ التحصیلان دانشگاهها «یقه آبی»، یا به عبارت بهتر، متخصصان فنی، کارگر ساده، وغیره هستند.

 

علاوه بر این، 22.1% از آنها «یقه خاکستری» هستند که در بخشهای فروش و خدمات، وغیره به کار اشتغال دارند. 61.2% بقیه «یقه سفیدها» را در بر میگرد که نسبتشان به طور محسوسی کاهش یافته است. این نسبت در سال 1960، 75.8% بوده است. اختلاف دستمزد سال به سال کاهش می پذیرد.

اگر درآمد کل یک فارغ التحصیل دانشگاه در تمام طول زندگی حرفه ای اش 100 فرض شود، شاخص درآمد یک دیپلمه 81.6 است، و این نشان دهندۀ پیشرفت آشکاری نسبت به سال 1975 با شاخص 77.5 است.

      شیوۀ دیگر بررسی این وضعیت پاسخ به سئوال زیر است: درجه سنی یک فارغ التحصیل دانشگاه می تواند از نظر کل درآمد منهای هزینه های تحصیل دانشگاهی، به سطح یک دیپلمه برسد؟

در سال 1965، این سن 36 سال و 2 ماه بوده است و در سال 1978، 40 سال. سرانجام باید گفت که نسبت فارغ التحصیلان دانشگاه که در مؤسسات اقتصادی کوچک و متوسط به کار مشغولند، مرتبا در حال افزایش است. روند «کارگز شدن» فارغ التحصیلان دانشگاه در سالهای آینده هنچنان ادامه خواهد یافت.

به نظر بخشی از مردم ژاپن، آموزش عالی از دیدگاه صرفا «سودآوری»، روز به روز جذابیت خود را از دست می دهد. این طرز تفکر از سال 1975، در ثابت ماندن تعداد کسانی که به آموزش دانشگاهی رو می آورند انعکاس یافته است.