طوری که همه ما وشما میدانیم که در پکتیکا یک حادثه بسیار دل خراش وغم انگیز رخ داده است .بسیاری از افراد بی سر پرست ماند ن وپیش از 90نفر از هم وطنا ن عزیزما جان شیرین خویش را از دست دادن .وبسیار از کودکان پدر ومادر خود را در این انتحاری از دست دادن این انتحاری در شب های ماه مبارک رمضان رخ داد ودر تمام  کشور باز هم یک غم دیگری دادودر اینجا ما از یک پدر صحبتی داریم .که پنج  طفل خود را در این انتحاری از دست داده است این پدر میگوید که فرزندانم از خانه بیرون برای گرفتن خوردنی به خود رفته بودن.که ناگهان یک انتحاری شد من در همان انتحاری همه فرزندان خود را از دست دادم وخانمم تا حال چشم برای فرزندانم است به امید اینکه یک روز فرزندانم باز برگردند.مانند این پدر ومادر چندین پدرومادردیگر همین قسم منتظر فرزندا خویش هستند همین قسم خانم های زیادی بی سرپرست شدن خانه ها زیادی وحیران شدند .امروز باز هم اشک از چشمان بسیاری از هم وطنان ما ریخت ودر این جاه از یک طفل دوازده ساله صحبتی داریم .این طفل برای گرفتن سودا همرای بچه کاکایش به دو کان رفته بود که نا گهان این حادثه دل خراش رخ داد .بچه  کاکایش فوت کرد وخودش زخمی شده واین طفل معصوم  از پدر ومادر خود هیچ خبری ندارد به کابل  انتقال داده شده است .نمی داند که پدر ومادرش زنده هستند یا نه ؟این مادر که یک طفل خود را  از دست داده و طفل دیگرش هم  زخمی شده است نمی داند که جیگر کوشه دیگرش به کجا است.همین قسم چند روز میشود که بیرون از خانه نشسته است منتظر فرزند خود اما هیچ فایده ای ندارد.و فرزنده خود را پیدا کرده نمی تواند قلب آن مادر بسیار یک زخم عمیق بر داشته است چرا این همه در بین هم وطنان عزیز ما رخ میدهد .چرا همیشه در چشمان شان اشک جاری است .وخانه  های زیادی وحیران میشود آیا این حق آنها است امروز وقتیکه من به این حرف ها فکر میکنم بسیار غمگین میشوم. که چرا یک طفل بی گناه که نوع معنای زنده گی را میفهمد. با این قسم بی رحمانه جان شیرین خود را از دست می دهند وبسیاری از خانم ها بیوه میشوند  بسیاری از اطفال بی گناه یتیم می ماننداین بسیار یک حادثه غم انگیز بود مانند حادثه بدخشان       
پکتیکا دردهایت گریه دارد
                          غم بی انتها یت گریه دارد
تمام دشت ارگوی رابگردی
                          به پیش چشمانت گریه دارد