علما در باره بهشتی که در قران ذکر شده و خداوند ادم را در ان جا داده بود و بعدا دستور داد از ان فرود اید اختلاف دارند. ایا در زمین بوده است یا در اسمان؟

نظر ارجح این است که این بهشت در زمین بوده است.چرا که خداوند ادم را در زمین افریده است. همان گونه که میفرماید

" {من میخواهم در زمین خلیفه ای قرار دهم}"  و خداوند بیان نکرده است که بعد از افرنش او را به اسمان برده باشد{پس باید ان بهشت در زمین باشد}

علاوه بر این خداوند متعال بهشت موعود و موجود در اسمان را به بهشت جاودان توصیف کرده است. اگر بهشتی که ادم در ان جای داده شده بود همان بهشت موعود باشد شیطان چگونه جرات میکرد به ادم بگوید "{ایا تو را راهنمایی کنم بر درختی که باعث جاودانی هست و ملکی که از بین نخواهد رفت؟}".  اگر بهشت همان بهشت ادم جاودان میبود ادم در پاسخ به شیطان میگفت : این چه حرفی است که میزنی مگر الان من در بهشت جاودان و ملک پایان ناپذیر قرار ندارم؟.

از طرف دیگر بهشت جاودان جای نعمت و ازادی هست. جایی نیست که انسان مکلف به انجام کاری یا خوداری از کار دیگری باشد. در حالی که ادم و حوا در ان مکلف شده اند که از میوه درخت مورد نظر خداوند نخورند{ پس چون در ان بهشت تکلیف وجود داشت موعود میباشد}.

همچنان خداوند بهشت جاودانی را که در اسمان است  و ان را{به پرهیزکاران  وعده داده است} هرکس بدان وارد شود از ان بیرون نمیگرددچنین توصیف نموده است "{وارد شدگان به بهشت از ان اخراج نمی شوند   }    "{اما کسانی که به سبب انجام کارهای نیک خوشبخت شده اند در بهشت جاودان میمانن}"

در حالی که ادم و حوا از بهشت که وارد ان شده بودند اخراج گردیدند. نبابر این ان بهشت غیر از بهشتی بوده است که خداوند وعده ان دا به ایمان داران در روز قیامت داده است.

دلیل دیگر این است که وقتی شیطان از احترام کردن و سجده بردن بگرای ادم خودداری ورزید و مورد لعن و غضب پروردگار قرار گرفت از بهشت بیرون رانده شد. اگر ان بهشت همان بهشت جاودان و کوعود میبود چطور شیطان با وجود این که مورد غضب الهی قرار گرفته است میتواند داخل ان شود و به وسوسه ادم و حوا بپردازد.

با توجه به دلایل که بیان کردیم روشن میشود بهشتی که خداوند متعال ادم را در ان جای داده بود غیر از بهشت جاودان و موعود است که در اسمان قرار دارد البته ایرادی ندارد بهشتی که ادم در ان ساکن بوده نقطه ای از زمین بوده باشدکه از سایر نقاط ان ارتفاع بیشتری داشته باشد و دارای درختان و میوه ها و سایه ها و نعمت های فراوانی بوده باشد. جایی که خداوند در باره اش چنین میفرماید "{در این بهشت تو نه گرسنه میشوی و نه عریان برهنه و بی لباس خواهی شد درونت از شدت تشنگی و بیرونت از حرارت خورشید اذیت نخواهد شد}"

اما همین که ادم و حوا مرتکب اشتباه شدند به سرزمین ناراحتی و اذیت و امتحان و ازمایش سقوط کردند و بهشتی را که هیچ ناراحتی در ان نداشت را از دست دادند.

اما کسانی که عقیده دارند ادم و حوا در همان بهشت جاودان و موعود که در اسمان است  بوده اند و خداوند متعال به انان دستور فرمود به سوی زمین پایین روند و به این ایه استناد می کنند:"{گفتیم همگی از انجا به زمین فرود ایند}"

این استدلال مردود است. چرا که کلمه ((هبوط)) در قران تنها به معنی نزول از اسمان به زمین نیست بلکه به معنی پایین امدن از نقطه ای به نقطه دیگر هم امده است همان گونه که به بنی اسراییل دستور میدهد:"{به شهری از شهرها در ایید در انجا انچه را که خواسته اید خواهید یافت}"