خداوند بزرگ و مهربان پیدا کننده تمام عالم و بشریت میباشد و هستی تمام انسانها،حیوانات و تمام موجوداتی را که برروی زمین ما
مشاهده میکنیم از هستی خداوند بزرگ میباشد و خود شناسی خدا شناسی است،اگر ما به تمام وجود خود نگاه کنیم حتما فکر میکنیم
که حتما یک قدرت و یک خالق است که تمام وجود ما را به زیبایی و سالمی آفریده ونقاشی کرده است او خالق و نقاش عالم به جزء
از خداوند دیگر کسی بوده نمیتواند.
خداوند «ج» نگارنده همه هستی در زمین،آسمان و همه سیارات است خداوند بزرگ ذاتی است ازلی و ابدی که همه مخلوقاتی که
آفریده تحت امراو هستند خداوند بزرگ همه چیز را به اساس دلیل آفریده و خوب را از بد فرق کرده و تمام بنده هایش را امر نموده
که راه درست را انتخاب کنند زیرا رفتن به راه بد سبب پیروزی در هر دو جهان میگردد خداوند متعال ذاتی است که اگر تمام زنده
گی خود را در باره آن فکر و تحقیق کنیم هنوز هم در باره یک ذره از وجودش فهمیده و درک کرده نمی توانیم چون که دانایی
خداوند متعال مانند یک بحر بی پایان است که هر قدر در آن بحر پیش برویم هنوز هم نشانه ای از خشکی وجود ندارد.
خداوند متعال به اساس قدرت و توان خود چیز های زیادی را آفریده ودر این پیدایش نفع انسانها نهفته است مانند:پیداکردن فصل های
سال که هر سال را به دوازده ماه بصورت منظم تقسیم کرده است،باد و باران که در اثر وزیدن باد تمام نباتات و زنده جان ها شاداب
وتازه میگرددندو همه موجودات به باد ضرورت مبرم دارند که زنده گی بدون این نعمت بزرگ های بزرگ هی امکان ندارد باران
هم مانند دیگر نعمات یکی از نعمات گرانبها ترین نعمات است که با باریدن باران زمین زنده میشود و زمین هم برای زنده ماندن نیاز
به آب دارد و با باریدن باران بر زمین های زراعتی محصولات زیادی را ببار میآورد و نیاز و ضروریات تمام موجودات رابرآورده
میسازد ما بنده های خاکی باید با دیدن این همه نعمات گرانبها خداوند متعال را سپاس گذار باشیم و همیشه ذکر خداوند متعال را بکنیم.
