نمی دانم این کلمه کوچک بودن چه چیزی داشت که بعضی اوقات به دلم چنگ می زد و می گفت  که ای کاش  مثل برادر زاده ام ،آتنا  کوچک می بودم .

وقتی به برادر زاده م آتنا نگاه می کنم به طرفش لبخند می زنم و می گویم :

کود ک بودن مثل یک گنج است که هر  غلطی که دلت خواست می توانی بکنی :می توانی یک کامپیوتر را خراب کنی و یا عروسک هایت را تکه پاره کنی .  آزاد استی که هر کاری بکنی .

ای کاش من هم مثل تو کوچک می بودم و از فرصت های این چنینی بهره ها می بردم و چه کار ها که نمی کردم .

آتنا  متوجه می شوی ؟  

انتا با چشمان سیاهش طرفم نگاه می کرد یک دفعه خنده ای سر داد که تمام دندان سفید کوچکش معلوم می شد .

من طرفش لبخند زدم و گفتم آتناااااااااااااا می خواهم حرف های مهم مهم بزنم بهم گوش می کنی ها !

 به حرف زدنم ادامه دادم گفتم  : اگر من به جای تو  می بودم  مامان و بابا  را مجبور می کردم که از صبح تا غروب من را سواری بدهند  و هر روز من را شهر بازی ببرند .هاهاهاهاهاهاهاهاها

-آتنا و قتی تو  بزرگ  شدی دیگر کسی نازتو  این طور نمی کشه مثل من، مثل تمام آدم های دیگر  که بزرگ شدند ، نازدانگی شان  و احساسی که دارند  کم می شود .

کوچک بودن  یک دوره با ازرش است ، زمانی است فارغ از دغدغه های زمانه ،درس ،صنف و امتحان زیرا فقط میخندی و دنیا را کشف می کنی  زمانی ...............

رو به برادر زاده کوچکم کردم چشمانش را بسته بود  و عروسکش را محکم  در آغوش گرفته که کسی آن را ندزدد  .انگار از حرف های من خسته شده بود و چیزی سر در نیاورد شاید هم حرف های که من به آتنا می  زدم مثل لالایی بود که باعت می  شد آتنا به خواب عمیقی برود .

پیشانی  آتنا را بوسیدم  پیشاتنی که هنورهم بوی کودکی  می داد. با صدای آرامی در دم گوشش گفتم : ای کاش من هم  مثل تو کوچک می بودم!