به تازگی از جشنواره جهانی انیمیشن ملبورن در آسترالیا برگشته ام. در همایش انیمیشن این جشنواره در مورد کارگاه هنری کوچک خود به سخن رانی پرداختم. مدیر اجرایی جشنواره آقای مالکم ترنر همچنین در مورد جشنواره های فلم انیمیشن و جشنواره های جهانی فلم در سرتاسر جهان یک ارائه عالی را تقدیم کرد.موسس جشنواره و برنامه ریز جشنواره های زیادی در سرتاسر جهان سهم مناسب خود را در جشنواره ایفا کرد و در مورد دیدگاهای عالی داشت. او دیدگاه بسیار جالب در مورد ازبین بردن همایش افتتاح برای فلم های کوچک داشت, این معقول نیست که این نوع فلم ها را بخاطر مراسم افتتاح در شهر یا کشور و یا قاره ای مشخص محدود کنیم, برای اینکه در کدام جشنواره ای به نمایش درآیند.
مراسم افتتاح برای فلم های بلند پسندیده و درست است, زیرا فلمهای بزرگ موصوع اصلی یک جشنواره اند و میتوانند با برگذاری مراسم افتتاح در یک جشنواره به آن اعتبار بخشند و توجه رسانه ها را جلب کنند.گرچه فلم های کوتاه پیش از فلم های بزرگ به نمایش درمی آیند ولی کسی به اینکه آیا این فلم به کدام شهر و یا کشور به نمایش درآمده است توجه نمیکند.فلم های کوچک از چنین نقش برخوردار نیستند مگر اینکه برای یک جایزه اکادمی نامزد شوند... در زمانیکه حتا نامزد میگردند, فلمهای کوچک در جریان تمام سال گذشته در دسترس بوده است و جشنواره را به خوبی از سر گذرانده اند.
تعداد زیادی از فلمسازها افتتاح فلم شان در یک جشنواره مانند سن دنس را رویای خود میدانند. هرساله هزار و دوصد فلم قبول میشود و از آنجمله دو صد تای آن گزینش میگردد. بیشتر فلمسازها تا زمانیکه فلم خود را در یک جشنواره معرفی نکنند وارد انترنت نمیکنند. به اساس قانون مراسم افتتاح تعداد جشنواره ها فلم های آنلاین را قبول نمیکنند. در حالیکه تعداد از جشنواره های معتبر مانند جشنواره جهانی کلیرمونت فراند, فلم های کوچک در فرانسه به استفاده از این قانون پایان داده اند.
این جشنواره در عوض تصمیم گرفت که بهترین فلم کوتاه را بدون توجه با نمایش آنلاینش انتخاب کند. من این تجربه را در سال دوهزار هفت در فلم کوتاه خود بنام کاغذهای چسبی زرد رنگ داشتم, مدت یکسال میشد که بصورت آنلان قرار داشت, و زمانکیه در سال دوهزار و نه در جشنواره کلیرمونت فراند قبول شد, موفقیتش ادامه یافت. فلم, رقابت پرکس دو پابلک را برد و در موفقیت اش افزوده شد.
دلایل زیاد دیگری هم وجود دارد که جشنواره ها با شرط مراسم افتتاح برای فلمهای کوچک خود احساس ویژگی میکنند. در جشنواره های رده دوم هم من با این مشکل برخوردم. آنها میخواهند که با این روش به خود در سطح جهانی جایگاه بیافرینند و در مورد خود اغراق کنند تا توجه جهانی را جلب کنند. کسانیکه از “withoutbox”, “short film depot” و یا “Reel Port” استفاده کرده اند میدانند که سالانه صدها جشنواره جدید ایجاد میگردد.بله آنها فلم های ما را حمایت میکنند, اما آنها برای فعالیت به پول نیاز دارند. این را هر ساله با افزایش مقدار پول قبولی فلم ها در جشنواره ها و فرصت کمی که برای نمایش فلم ها میدهند مشاهده میکنیم. روزگار هزینه نمایش فلم ها, جایزه های بزرگ نقدی, مهمانخانه و سفر رایگان برای فلمسازهای کوچک, حتا بزرگ دیگر گذشته است.
آیا ما فلمسازهای کوچک کسانی هستیم که بازی مراسم افتتاح را میبازیم؟ به عوض دنبال مراسم افتتاح بودن, ما باید از موفقیت خود در جشنواره ها استفاده کنیم و امتیاز فلم خود را به فروش برسانیم. تعداد از فلمسازها قرارداد های فلم خود را به تعویق می اندازند, چون فکر میکنند که پخش زودهنگام فلم شان بشکل آنلاین و یا در نوارها, موفقیت فلم شانرا در جشنواره ها به خطر می اندازد. گاهی فلمسازها باید از خود بپرسند که در قرن انترنت و انتشار فردی فلم دیگر فایده جشنواره چیست؟
درپایین یک داستانیست که چرا مراسم افتتاح چیز معقولی نیست. دقیقا امروز به من اتفاق افتاد.یک جشنواره انیمشن عالی کوچک میخواهد که آخرین فلم کوتاه مرا در خزان نمایش دهد. گرچه تا هنوز نمیتوانم بله بگویم. باید منتظر باشم که آیا جشنواره جهانی با وجود داشتن قانون مراسم افتتاح فلم مرا قبول خواهند کرد. این جشنواره جهانی یک هفته بعد از آن جشنواره کوچک برگزار میگردد. بنا براین تا شنیدن آگهی از جشنواره جهانی برای قبولی و یا رد فلم من, باید منتظر بمانم. گرچه میفهمم که جشنواره که فلم مرا مورد تقدیر قرار میدهد, بینندگان زیادی را فلم من جذب خواهد کرد. بینندهای جشنواره کوچک از جشنواره جهانی متفاوت اند. ممکن است که جشنواره فلم مرا قبول کند, چون آنها به یک فلم ضرورت دارند, اما من بازهم منتظر جشنواره جهانی هستم. فرصت های زیادی در جشنواره جهانی اگر فلمم قبول شود برایش مساعد خواهد بود.
باید همچنین گفت که دو جشنواره رقیب در این شهر هنوز قانون مراسم افتتاح فلم را عملی میکنند و اگر فلم شما قبلا به نمایش درآمده باشد آنرا هرگز به نمایش نخواهند گذاشت. شما به هردو درخواست خواهی داد و برای هر قبولی پنجاه دالر باید بپردازی. اما شما میتوانید فقط در یکی از این دو فلم خود را به نمایش درآورید, چون فلم شما برای بعدی واجد شرایط نیست. بنا براین برای نمایش فلم خود در دو جشنواره که از تماشاگران متفاوت برخوردار اند, پنجاه دالر خود را هدر داده اید. در این صورت نه تنها وقت شما ضایع مشود که پول شما هم در مراسم افتتاح ضایع خواهد گردید. بنا بر این باید بار دیگر به یک جشنواره کوچک که مراسم افتتاح ندارد درخواست داد. زمان آن فرا رسیده تا به مراسم افتتاح پایان دهیم.
دلیلکه آخرین فلم خود برگه های چسبدار زرد را از دسترس دور نگهداشتم تعداد جشنوارهای بود که فلم های آنلاین را قبول نمیکنند. فلم باید دور از دسترس باشد تا شایسته جایزه آکادمی گردد. جشنوارهای زیادی اند که بحیث جشنواره های واجد شرایط جایزه آکادمی یاد میگردند.اگر از یکی شان جایزه بگیری, میتوانی به جایزه آکادمی در همان بخش مشخص درخواست بدهی. فلم سازهای زیادی اند که با درنظرداشت دلیل بالا فلم های خود را بشکل آنلاین در اختیار همه میگذارند. اما پرسش که مطرح میشود در مورد زمان اشتراک گذاری فلم است. اگر کسی را بحیث پخش کننده فلم برگزینید این نکته را به شما بازگو خواهد کرد. اما اگر این کار را شما انجام دهید, با خطر از دست دادن یک تعداد از جشنواره های جهانی روبرو خواهی بود. اما در عوض از پخش جهانی آن و درآمدزایی آنلاین سود خواهی برد. در ابتدا که فلم برگه های چسبدار زرد را ساختم, نمیخواستم که بشکل آنلاین آنرا پخش کنم, اما بعد از افتتاح آن یک پیشنهاد عالی برای این کار گرفتم. آیا این از ورود به تعداد جشنواره مرا بازداشت؟ نه واقعا, فلم در بیش از هشتاد جشنواره به نمایش درآمد و حتا تعداد زیادی شان آنرا از حالت آنلاین گرفتند. اگر واقعیت را بگویم, این مرا از تعداد زیادی جشنواره های معتبر که دارای قانون مراسم افتتاح بودند و واقعا میخواستم که در آنها اشتراک کنم باز داشت.
بطور شخصی اگر فرصت دوباره بینی فلم های کوچک که بشکل آنلاین دیده ام را باز بیابم, دوست دارم که آنها را در یک صفحه نمایش بسیار بزرگ تماشا کنم و از زیبایی اش متاثر شوم. جشنواره را بخاطر وقت زیبایش, دیدن فلمهای خود در صفحه بزرگ نمایش,ملاقات با فلمسازهای جدید و جذب هواخواهان جدید دوست دارم, اما باید مراسم افتتاح را برای فلم های کوچک اهمیت ندهیم. هیچ چیزی لذت بخش تر از اشتراگذاری آخرین فلم من, برگه های چسب دار زرد برایم نیست, اما همچنین منتظر افتتاح فلم خود در جشنواره هایکه فلم افتتاح نشده, میخواهند نیز هستم.
بنا بر این به پند من گوش کنید. اگر فلم کوتاه خود را به پایان رسانده اید و فکر میکنید که نمیتوانید به جشنواره های مطرح فلم و یا به جشنواره های درجه دوم دست یابید, فلم خود را بشکل آنلاین در تارنماهای مانند فلم انکس به اشتراک بگذارید, در کمترین حالت ایجاد درآمد خواهی کرد. سازمانهای پخش فلم برای فلم های کوتاه پول بسیار کمی میپردازند, بنا خود شما باید به پخش آنلاینش بپردازید. فلم شما نمایش بیشتری خواهد گرفت و بینندگان جهانی بسیار زیادتری را نسبت به دوصد بیننده که در یک تیاتر تاریک مینشینند و فلم شما را تماشا میکنند, جذب خواهی کرد. در مورد قانون مراسم افتتاح برای فلم های کوچک به دید من جشنواره ها باید بیشتر به کیفیت فکر کنند تا اینکه آیا تعداد محدود بینندگان شان این فلم را قبلا دیده اند و یا نه. دیدن یک فلم کوتاه با صفحه نمایش بسیار بزرک بسیار کم اتفاق می افتد. به بسیار ندرت میتوان یک فلم کوتاه را در یک تیاتر تماشا کرد...... به آنها جایگاه هنری شانرا داد و شایسته آنچه هستند دانست شان.
لطفا برای بلاگها و فلمهای آینده مشترک شوید. سپاس! این یک قسمت از فلم کوتاه من برگه های چسبدار زرد است. برای تماشا در جشنواره به این نشانی سری بزنید. www.yellowstickynotesanijam.com
